Guangzhou dag 8 / NL

Gisterochtend rond een uur of half 10 wakker geworden. De koffers hadden we de avond ervoor al praktisch gepakt, dus alleen de laatste dingetjes moesten nog ingepakt worden. We hadden 1 koffer met vuile was en de rest was praktisch nog schoon. Dit alles dankzij schoonmoeder.

Om 11 uur hadden we afgesproken om samen met de biologische vader en moeder van Conia te gaan lunchen. Alles smaakte weer goed alleen had het wel een wrange nasmaak, want dit was de laatste lunch in China. Extra proberen te genieten dus. Na afloop afscheid genomen van de vader en vervolgens nog even door Guangzhou gelopen. In een soort hoofdstraat liepen we waar er allerlei winkeltjes aan beide kanten waren. Elk winkeltje had weer andere dingen in de verkoop en ook de grootte per winkel verschilde flink. Sommigen waren maar 3 x 2 meter en weer anderen wel 5 x 10 meter. Om een beetje de aandacht van de mensen te trekken gebruiken ze allerlei manieren. Zo staat er een continu voor de deur met zijn handen te klappen, weer een ander gebruikt zijn stem en een ander gebruikt weer een speelgoedhandenklapper om aandacht te trekken. Echt werken op mij doet het niet, maar blijkbaar werkt het wel, want iedereen doet het zo een beetje. We hebben nog 2 boeken gekocht voor Conia en vervolgens zijn we terug naar het huis van mijn schoonouders gegaan. Daar even kort wat gedronken en daarna zijn we opgesplitst.

We zouden elkaar weer zien bij het busstation voor de pendelbus naar het vliegveld. Wij gingen ondertussen naar ons hotel om de koffers op te halen en dan met een taxi naar het busstation te gaan. Het was goed druk op Shamian Island vanwege de feestweek in China. Omdat er maar 1 weg op het eiland lag (eenrichtingsverkeer) hadden we gewoon 10 minuten (!) nodig om van het eiland af te komen.

Nadat we weer samen waren gekomen zijn we even later de bus in gegaan. Op de snelweg was het gelukkig wat rustiger waardoor we met een klein uurtje op het vliegveld aankwamen. We waren expres eerder naar het vliegveld gekomen om te kijken wat we konden doen aan onze stoelen ivm beenruimte. Na eerst aan de verkeerde balie te staan kwamen we uiteindelijk uit bij de juiste balie. Ze konden ons op de vlucht naar Beijing wel helpen met een fatsoenlijke stoel, maar ze konden niets voor me betekenen van Beijing naar Amsterdam. Hopen dus dat ik op tijd in Beijing was om het zelf te regelen.

We waren inmiddels vanaf 3-10 10.00 uur NL tijd aangekomen op het vliegveld. Ons vliegtuig zou om 13.00 uur (NL-tijd) vertrekken. We kwamen in Beijing aan en waren al wat aan de late kant. Het rare was dat we onze koffers zelf af moesten halen en weer in moesten checken.. Terwijl we alleen een overstap hadden. Wat de achterliggende gedachte was snap ik nog steeds niet, maar we luisterden maar braaf. Eenmaal in bezit van de koffers dus snel fatsoenlijke plekken regelen. Alle nooduitgangplekken waren vergeven, op 1 plekje na. Nadat ik even kort met Conia besloot dat ik die ene plek dan zou nemen, waren we al te laat en was ook die plek al vergeven. *Vul hier je scheldwoord(en) in..*.

Eerst netjes uitgelegd dat met mijn beenlengte een normale stoel geen optie gaat zijn. Het grondpersoneel begreep mijn punt maar kon niets anders dan me een normale stoel geven. Ook de vraag of ik kón upgraden konden ze niet beantwoorden. Daarvoor moest ik weer een andere balie hebben.. Daar aangekomen hoorde ik dat ik wel kon upgraden voor.... €1500,- P.P. Wat een grapjassen. Alsof ik even 3 x de prijs voor onze retourtickets ga bijbetalen voor 1 upgrade... Nogmaals de situatie uitgelegd en daarbij ook aangegeven dat ik het 2 maanden van tevoren (!!) in NL al had geprobeerd. Niemand kon me helpen. Toen niet, nu niet. Ik legde me maar even neer bij de situatie met de gedachte dat ik het in het vliegtuig wel ff zou regelen.

Eenmaal aangekomen bij de gate stond het monster klaar om betreden te worden. We vlogen terug met een Airbus A380 en dat ding was enorm !! Aan beide vleugels hingen 2 enorme motoren waar ik, als ik er in zou staan, niet eens de bovenkant kon aanraken. 2 Verdiepingen telde het vliegtuig en we hadden geloof ik 4 ingangen om het te betreden. Voor 506 mensen was er plek. Aangekomen op onze plek zag ik al gelijk dat er stront aan de knikker was. Ik ging zitten op de benedenverdieping en zat klem met mijn knieën. Precies waar ik al bang voor was. Gelijk de stewardess erbij gehaald en de situatie laten zien. Stevie Wonder had dit al aan kunnen zien komen. Ze overzag de situatie en zei dat ze even niets voor me kon betekenen, maar dat zodra het toestel gevuld was, ze zou kijken of er iemand bij de nooduitgang wilde ruilen met mij.

Er ging ongeveer een half uur voorbij ( 500 man in een vliegtuig trappen kost toch wel beetje tijd) en ik bleef rustig een beetje in een soort keukentje staan om te laten zien dat ik daar wel zou wachten wat ze konden doen voor me. Op een gegeven moment hadden ze het briljante idee om mij op de bovenverdieping op een plek bij de nooduitgang te zetten en Conia beneden alleen te laten. Was in mijn optiek niet echt een goed idee. 5 Minuten later kon Conia ook naar boven en was uiteindelijk alles gelukt. Ik had een plek bij een nooduitgang en Conia zat 4 stoelen verder in dezelfde rij. Aangezien het een nachtvlucht was ( we vertrokken 00.50 uur lokale tijd, 18.50 uur NL tijd) vond ik dat niet zo een probleem. Volgens mij hadden ze de 2 personen die plaats voor ons maakten, gepromoveerd naar business class. Goeie deal voor ons allemaal.

Hoewel ik ruimte zat had voor mijn benen, kon ik toch helaas niet slapen. Ik was inmiddels begonnen aan mijn 3e boek, een die ging over een van de leiders van het SEAL-team die Osama Bin Laden over de kling joeg. Ik had een leeslampje aan wat het lezen makkelijker maakte, maar mijn vermoeidheid zorgde ervoor dat ik elke zin 3 x moest lezen. Ik was aan de ene kant te vermoeid om te lezen, maar als ik wilde slapen was ik weer niet moe genoeg. Lekker handig.. Uiteindelijk toch maar een poging gedaan om een beetje te rusten wat me een klein klein beetje lukte.

Uren verstreken heel langzaam en af en toe bekeek ik de wereldkaart met ons vliegtuig op de juiste locatie geplaatst. Ik zag ons toestel over Rusland vliegen en met een boog richting Amsterdam. Het was inmiddels een uur of 4 toen we een verrassing voor onze kiezen kregen. Vanwege de dichte mist op Schiphol ( en naar later bleek op meerdere plekken in Nederland ) hebben we een tussenstop gemaakt in Frankfurt, in afwachting van beter weer. Nu stonden er dus 500 man in het vliegtuig een beetje verbaasd te zijn over het ongewisse waar we nu in verkeren. Hoe lang blijven we hier staan. Wat is het plan? Niemand kon ons die informatie geven.

Na ongeveer een uur gestaan te hebben, werd besloten dat we in de terminal van het vliegveld moesten wachten. Nu is 500 man van een vliegtuig naar een specifieke gate brengen een redelijk logistieke uitdaging. In een bus gingen ongeveer 50 man met een beetje geluk, dus er waren 10 bussen nodig. Uiteraard ging de 1st class en business class als eerste weg, daarna mocht het gewone volk. Na ongeveer 15 minuten over het vliegveld gereden te hebben ( wist niet dat Frankfurt zo groot was ! ) kwamen we aan in de gate. Daar was het een organisatorische uitdaging voor de locale werknemers, want hier waren ze niet op voorbereid. 500 man die allemaal wilde weten waar ze aan toe waren. Na kort om me heen gevraagd te hebben, bleek het overgrote merendeel nog een vervolgvlucht te moeten halen naar bestemmingen als Oslo, Kopenhagen en Londen. Dat ging allemaal maar krap zat worden.

Rustig afwachtend zaten Conia en ik op een bankje een beetje aan te kloten. We hadden gelukkig WiFi van het vliegveld dus we konden ons online een beetje vermaken. Ook Facebook en Youtube waren weer tot onze beschikking dus dat hielp gelukkig mee. Er werd inmiddels duidelijk gemaakt dat we in aanmerking kwamen voor een soort voedselbon om eten mee te kunnen halen op het vliegveld. De rij was lekker chaotisch maar uiteindelijk met enige pijn en moeite heb ook ik zo een bon kunnen krijgen. Per persoon kreeg je 15 euro budget. Het enige winkeltje wat in het zicht lag waar eten verkocht werd, had een gigantische rij. Ik gok een man of 50.

Daar had ik niet zoveel trek in. Ik had al een uur moeten wachten om mijn etensbon te krijgen en wilde niet nog een keer zo lang moeten wachten. Met navraag kwam ik er achter dat er achter een controlepost een Starbucks zat. Dit werd mijn doel. Daar aangekomen 2 koffie, 2 muffins, 2 croissants met ham/kaas en 2 stukken cheesecake gehaald. Dit alles kostte me 28 euro maar die 2 euro kon mij gestolen worden. Ik had in mijn optiek goed ingeslagen :)

Bij de gate teruggekomen stond dat onze vlucht om 12 uur verder zou vliegen. We waren op het vliegveld rond 05.00 uur aangekomen ( NL-tijd ) maar we hadden er een hard hoofd in. De meeste geloofde niet dat we 12 uur zouden redden. Dat bleek ook te kloppen. Om ongeveer half 12 begonnen we met de bussen weer vol te laden terug naar het vliegtuig, maar die was pas rond een uur of 1 klaar. Daarna hebben we nog tot even over 2 uur moeten wachten voordat we eindelijk weer de lucht in gingen. Het laatste stukje vliegen was maar 45 minuten dus dat ging gelukkig snel voorbij.

Op schiphol aangekomen duurde het weer even voordat we eindelijk aan een gate stonden. Het was inmiddels 15.30 uur en ik was wel een beetje klaar. Inmiddels had ik er al 29,5 uur aan reistijd op zitten vanaf het moment dat we aankwamen op het vliegveld van Guangzhou. Hoewel ik niet echt vermoeid was, was ik er wel klaar mee. Wilde graag naar huis om alles in orde te brengen. Bij het verlaten van het vliegtuig nog even snel een paar foto's van de binnenkant gemaakt. Speciaal verzoek van iemand dus daar doe ik dan even mijn best voor. Ook de business class heb ik op de gevoelige plaat gezet en ook de zetel van 1st class. Dat zag er netjes uit, maar of ik het geld voor zo een ticket waard zou vinden is vraag 2.

Dan de paspoort controle. Ook hier stonden weer een paar honderd man te wachten. Voor EU-paspoorten ging het rap, maar voor Conia duurde het aardig lang. Ben met haar samen in de rij gaan staan om haar gezelschap te houden.

Vervolgens op jacht naar de koffers. Bordjes netjes volgen om vervolgens weggestuurd te worden naar een andere hal. Het was er even te druk werd verteld. Vreemd verhaal, maar goed.. Vervolgens met enige moeite in de juiste rij komen te staan om er even later weer weggehaald te worden. Ik heb het vermoeden dat ze de koffers hebben gesplitst op Amsterdam en mensen die over moesten stappen. Uiteindelijk de koffers gevonden en daarna even naar het toilet. Inmiddels waren mijn ouders op het terrein van Schiphol aangekomen en snel hun kant op gegaan. Koffers snel in de kofferbak gegooid en daarna lekker naar huis. Om half 6 was ik bij mijn ouders thuis. Moe maar voldaan kan ik terugkijken op een fantastische ervaring.

Ik zal ongetwijfeld hier en daar gezeurd hebben om kleine dingen, maar uiteindelijk is de ervaring zeer uniek geweest en heb ik er absoluut geen spijt van. Ik ben zelf inmiddels wel aardig moe en duik dus maar mijn bed in. Morgen heb ik de tijd om even rustig voor de foto's te gaan zitten en die met jullie te kunnen delen.

Tot die tijd slaap lekker :)